2020 Jan Zwitserse Jura (CH)

27 Jan : La Chaux de Fonds - Biaufond - la Goule - Sommêtres Ik heb - bij het plannen van de reis - lang getwijfeld wat te doen na de Chasseral. De Sentier des Crêtes blijven volgen of iets anders? Ik ben blij dat ik gekozen heb voor de Canyon van de Doubs.  Aan de rand van de stad gaat het pad nog even tussen koeieweiden en daalt dan steil af naar Maison Monsieur. Ik vroeg me al de hele tijd af waar die vreemde naam vandaan kwam. Eigenlijk was het simpel : dit was een van de plekken waar de Doubs een breed meer vormt en je dus gemakkelijk een veerdienst kon hebben. Die moest natuurlijk tol betalen aan de plaatselijke heer. Idem voor de douane. En dan waren er ook nog vis- en molenrechten. Redenen genoeg voor de plaatselijke heer om permanent een man ter plaatse te hebben om al dat geld te innen en die man resideerde in het huis van de heer - maison monsieur.  Even verder neem ik de Franse kant van de Doubs. Ik hoopte er meer zon te krijgen, maar dat maakte niet veel uit. Het pad loopt

26 jan Villeret - Chasseral - Renan Vanuit de Coquille in La Chaux de Fonds kan ik alle kanten uit. Ik kwam hier eigenlijk om met sneeuwraquettes te stappen, dus is er maar één keus : de Chasseral. Die steekt met 1606 m ruim boven de sneeuwgrens van dit moment uit.  Ik kies voor de klim langs de Combe Grède. Normaal niet te doen in de winter, nu lag die spectaculaire route helemaal droog op 1 klein stukje na. Het was genieten. Het gebied is natuurreservaat en misschien is het daardoor dat de gemzen wat minder discreet zijn. Het was super om ze hun acrobatie te zien doen om op een bijna verticale wand toch wat gras bijeen te knabbelen.  Na die kloof konden vanop 1400 m de raquettes aan. Het was heerlijk stappen tot op de topgraat : overal 20 cm. Dat vind ik ondertussen een gigantische pak sneeuw.  De Zwitsers zetten op hun bergtoppen altijd wat communicatieapparatuur maar de toren op de Chasseral slaat alles. 120 m hoog, voor telefoon, radio, tv en me

25 Jan : Les Brenets - Saut de Doubs - La Chaux de Fonds Na vijf dagen laat ik de Sentier des Crêtes, de Zwitserse nr.5 Wandelweg , even achter. In plaats verken een stuk van de Canyon van de Doubs. De Doubs is hier 300 - 400 m in het plateau ingesneden.  Bij les Brenets is die kloof geblokkeerd door een reusachtige grondverschuiving op het einde van de ijstijd. Het resultaat is een prachtig natuurlijk stuwmeer.  Na de indrukwekkende waterval van Saut de Doubs volgt een tweede stuwmeer. Met het witgepoederd decor en het laagje ijs op het meer lijkt dit stuk van de Gorges du Doubs helemaal op een Noorse fjord.  Daarna werd de kloof heel smal. Bij le Chatelot staat het enige huis van de eerste 15 km van de kloof, zo'n 1,5 uur stappen van de dichtste weg. Nu is het een café voor wandelaars, vroeger een smokkelaarswinkel. Smokkelaars staken de Doubs zelfs niet meer over. De smokkelwaar passeerde de grens met een stalen kabel. Enkele km lang gaat het de hele tijd onder steile of overhan

24 Jan : Noiraigue - Grande Sagneule - Tête de Ran In Noiraigue was de ochtend-opdracht duidelijk: raak bovenop die rotsen die het dorp domineren. Dus in één ruk van 700 naar 1200 m klimmen.  Boven was het uitzicht merkwaardig: de wolkenplas die gisteren in de vallei hing had zich teruggetrokken maar had precies een wit bezinksel achtergelaten. In de mist was witte rijm ontstaan op bomen en gras, boven de mist had de zon gisteren alle rijm weggebrand. Heel speciaal, ik had zoiets nog nooit gezien.  Daarna was het kilometers maken. Geen tijd voor extra's. Ook geen markante toppen hier: het eerste stuk tot les Tablettes gaat op en neer rond 1250 m en volgt een beboste rotskam. Het tweede deel is breder, met veel open weiland en klimt traag tot ongeveer 1450 m. Alleen op het einde lag er genoeg sneeuw om lekker met de raquettes te sporen.  De Alpen zagen we vandaag eens niet, iets teveel nevel. De twee grote meren aan de voet van de Jura bleven ook vandaag onzichtbaar (dat zou ook zo

23/01 Noiraigue - Motiers Een keteldal is een diep min of meer rond dal dat door een kleine gletsjer is gemaakt. In de Pyreneeën heten ze "Cirque", in Schotland "Corrie" in Wales "Cwm", en in de Jura "Creux". U heeft het begrepen: op een topokaart vormen de hoogtelijnen hier een dikke C.  De Creux de Van is de grootste van de Jura, dus niet de grootste van de wereld - lang niet. Maar wel een hele mooie, en heel uitzonderlijk, eentje waar je van boven en beneden overal aan of in kan wandelen en bewonderen.  Ik keerde (leve de trein - overigens inbegrepen in de prijs van de overnachting) de etappe om, om met de Creux te beginnen. Het duurde lang voor ik daar weg raakte. De perfecte kom, het mistdeken in de vallei van de Areuse, de Alpen in de verte, vandaag licht gesluierd,... Visuele overdaad.  De afdaling ging heel langzaam, een soort vals plat (maar dalend), door enorme weilanden met hier en daar een (in de winter lege) boerderij. De plaatsnamen

22 Jan - Les Rasses - Chasseron - Motiers In de B&B kreeg ik mijn ontbijt net voor het spitsuur van de kinderen. Bij de meeste gasten zal dat wel "erna" zijn. Maar ik vond het heerlijk om al voor zonsopgang op stap te zijn en de horizon langzaam oranje te zien kleuren.  Ik nam de graatroute naar de top van de Chasseron (1607 m = 2e hoogste Jura-top in Zwitserland). Vlak voor de top waren een 15 gemzen rustig het dorre gras aan het wegknabbelen. Dat was er genoeg, zelfs hier lag er amper sneeuw. Op de top kon ik voor het eerst de Jura-toppen van vorige reizen zien : Mont Tendre, Noirmont, Dôle, Mont d'Or, Risoux,... Het weer was super: ik koos dus voor een extraatje langs les Roches Blanches. Geen wit sneeuwdek, dan maar witte rotsen. Ik kreeg ze allebei. Zeker de helft van de dag was er perfecte raquettesneeuw.  Na dit ommetje op de rotsgraat reeg ik enkele van die typische Jura valleien aaneen : brede, min of meer vlakke valleien zonder beek (die zit in een grot) waa